Dit is een pagina waarin herinneringen kunnen worden geplaatst voor een dier de regenboogbrug is overgegaan.
Achter de Regenboog Hoeveel ik ook hield van het leven dat we hadden en alles wat we deden, Ik was zo ontzettend moe en wist dat mijn tijd op aarde aan het vervagen was. Ik zag toen een buitengewoon beeld van een zorgenvrije plaats, waar iedereen elkaar weer kan ontmoeten voor eeuwig. Ik zag de prachtigste Regenboog en aan de andere kant daarvan waren mooie, rijke weiden groen en uitgestrekt! Je kan rennen door de weiden zo ver als je oog kan zien Er zijn dieren van elk soort, zo gezond als een dier maar kan zijn! Mijn eigen oude lichaam was jong en genezen. Ik wilde samen met hen gaan rennen, maar ik had nog iets te doen. Want al zijn we dan niet samen zoals we dat gewend waren, |
Puck febr 1988 – zomer 1998 Mijn grote rooie boef. De wekelijkse borstelbeurten, het struinen in het bos Amadeus 01-05-1992 t/m 29-07-2005 Dag boefje…bedankt voor je trouw en je onvoorwaardelijk liefde. Ik mis nog steeds onze praatjes en jouw gesnor…… Mooi gedichtje: A heart of gold stopped beating, God broke our hearts to prove, God knows you had to leave us, To some you are forgotten,
Puck okt 1998 – 17 juli 2009 Geen pijn meer, rust in vrede |
Als ik ziek ben,
en pijn verjaagt de slaap,
als onrust neemt van mij bezit,
doe dan wat onvermijdelijk is,
en laat me gaan…..de laatste goede daad.
Beslis voor mij en wees niet laf.
Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf,of uitstel….
tot het beter past bij een verloren strijd?
Ik ben niet bang tijdens die laatste gang.
Jij loopt niet weg:
je kijkt me aan,
je noemt me bij mijn naam en houdt me stevig vast.
Vandaag voor het laatst groet ik je met mijn hondenstaart…..
wat jij liet doen, deed je voor mij:
je hebt me nog meer pijn bespaard, voor zinloos lijden mij bewaard.
Een zwaar besluit? Nee, ….huil nu niet.
Een wijs besluit dat werd gegrond op een oud en uniek verbond:
jij bent mijn baas en ik jouw hond.
The greatest gift
I always knew this time would come,
From the very first time our eyes first met.
How I loved you then! How I love you now!
I made a promise then and I keep that promise now.
You will not suffer from a pain that will not heal,
You will not know the loss of a life remembered, now gone.
It’s for me alone to make this decision,
The price for the bright joy and pure laughter
You brought me during the time we shared.
I am the only one who can decide when it is time.
When my hope dies, and my fears ride high,
Just when I need you most, I must let you go.
It’s for you alone to tell me when you are ready,
For without your guidance, I will not know
When to lay my grief, my guilt, my anger,
My sorrow and my selfish heart aside
And give you the last gift, the greatest gift.
Your eyes will speak to mine, and I will know.
The pain of this moment is excruciating.
Tears stream down my face in a river of sorrow,
And my heart drowns in a pool of grief.
For you have spoken and I have listened.
And unlike other decisions I have made,
This one brings no relief, no comfort, and no peace
For if there’s one thing I have learned,
Unconditional love has a condition after all.
I must be willing to let you go when you speak to me.
I must accept my pain so you can be free of yours.
Go easily now, go quickly now,
Do not linger here, it is time for you to leave.
Go find the ones who have gone before you.
You are free to leave me now, free to let your spirit soar,
I pray I will find comfort in my memories,
In the dark and lonely days ahead.
I cannot say I will not miss you, I cannot say I will not cry,
For only my tears can heal my broken heart.
But I promise you this: as long as I live, you will live
Alive in my mind, forever in my heart.
And this will be my greatest gift,
Sending you away.
Is this the measure of my unconditional love,
For only the greatest love can say
Good-bye.
Go find the rainbow bridge
We’ll meet again.
Loving you has been the greatest gift of all.