Twister (juni 2006)
Ik houd van stoere grijze katers en na de dood van Amadeus wilde ik graag weer een cyperse kat. Die kwam in de vorm van Twister, een lieve afhankelijke kater. Groeide op met Kyara en werd voor zijn eigen veiligheid regelmatig opgesloten in de ruime bench van de hond.
Uiteindelijk heb ik het aangedurfd om hem los te laten lopen (met name buitenshuis), maar hij heeft absoluut niet vooraan gestaan bij het uitdelen van enige intelligentie. Hij kwam een keertje thuis met een vishaak door beide achterpoten.
Het is een fantastische kat, met een gouden karakter en doet niets liever als gezellig achter mij aan kuieren tijdens de wandeling met de honden. Maar probeert daarnaast wel de baas te spelen over de dames van zijn harem. Hij gaat ook altijd gezellig mee op vakantie naar Texel.
Daarnaast vindt hij het heerlijk om naast 1 van de dames te liggen, het liefst kruipt hij tegen ze aan om al snorrend richting dromenland te gaan.
De naam Twister vind ik gewoon leuk en slechts zelden doet hij zijn naam eer aan… maar goed, je kunt niet alles hebben….
Donna (mei 2000)
Deze kat is een geval apart. Via de hondenclub van een kennis kwam het verhaal dat er katten uit een slechte verzorging waren gehaald. Ik ging slechts mee om te kijken, maar kwam thuis met degene die er het beroerdst aan toe was. Donna, hooguit zes weekjes oud, met wormen, niesziekte, ondergewicht en nog wat. De eerste nacht heb ik bij haar gewaakt en was blij dat ze het er door haalde. Ze heeft er helaas wat aan over gehouden: angst omdat ze niet goed is gesocialiseerd (6 weken op een slaapkamer zonder mensen) en honger (omdat ze ondervoed was). Het tweede is opgelost, maar haar liefde valt te winnen met een lekker hapje. En het eerste, is onherstelbaar. Wel grotendeels opgelost, maar nog steeds bang voor vreemde onbekende zaken.
Maar toch, een kat om van te houden,want ze bedoelt het zo goed. 
Ze weet precies wat ze wel en niet wil en met de honden heeft ze haar eigen weg gevonden. Een eigen willetje, maar ook een heerlijke knuffelkat, die regelmatig languit gestrekt over mijn toetsenbord ligt.
Haar naam dankt ze aan een Spaanse vakantie, want Donna staat voor mevrouw en als je haar af en toe zo ziet…..
Kitty (april 1999)
De tweede kat kwam in huis zodra ik merkte dat Amadeus gezelschap miste overdag. Ik was natuurlijk aan het werk en las het berichtje in de krant, dat er veel kittens in het asiel zaten.
Op een enorme warme zaterdagmiddag ben ik met de bus richting het asiel gegaan met het idee niet zonder kat naar huis te gaan. Dat bleek een beetje moeilijk, maar uiteindelijk kreeg ik Kitty mee.
Zwart wit, met een wit punt aan haar voornamelijk zwarte staart, zat ze luid mauwend in de bus. Amadeus moest eerst niets van haar weten, maar uiteindelijk zijn het de beste maatjes van elkaar geworden.
Ze vindt het heerlijk om het wandelrondje met de honden mee te lopen en ligt ‘savonds ook gezellig op het bed. Honden vindt ze prima, zolang ze haar niet lastig vallen, want dan is ze een echte kenau. Die van mij begrijpen dat, de gemiddelde hond op straat (inclusief hun baasjes) ietsje minder.
Haar naam Kitty heeft ze meegekregen uit het asiel en aan een eenmaal gegeven naam, verander ik niets meer.
Ondertussen (2015) is ze al aardig op leeftijd. Ze wordt strammer en slaapt steeds meer. Onderzoek bij de dierenarts leert dat ze last heeft van suikerziekte, niet ongewoon op deze leeftijd. Vanwege de stress die de behandeling oplevert (dagelijks prikken en regelmatig dierenartsbezoek), heb ik ervoor gekozen om haar te respecteren.
Zolang ze lekker in haar velletjes zit, mag ze de buurt en het huis onder controle houden.
Amadeus (30 april 1992 – 29-07-2005)
Halverwege de zomervakantie van 1992 deed een grijze kater zijn intrede in het studentenhuis waar ik woonde. Hij was afkomstig van vrienden en had een nieuw huisje nodig. Samen met mijn huisgenote besloot ik te gaan voor het grijze monstertje, ook al was ons verteld dat hij een stuk van zijn rechterachterpoot miste.
De naam heeft hij te danken aan de muziek die we luisterden, nadat hij eenmaal zijn entree had gemaakt. Amadeus…van Wolfgang Amadeus Mozart en hij deed zijn naam eer aan, want hij stelde klassieke muziek meer op prijs dan pop.
Naderhand spraken we af dat de kat zou meegaan met degene die hij als vrouwtje zou kiezen en zo ben ik aan Amadeus gekomen, of Dejus, zoals ik hem meestal noemde.
Regelmatig reisde hij op en neer tussen Groningen en Swifterbant en was er helemaal aan gewend geraakt om te worden opgestapeld tussen de zware sporttassen van de studenten in de bus. Hij was geïrriteerd als ik hem niet meenam en negeerde me dan toch wel even. In Zwolle kreeg hij nog meer ruimte en ook een maatje om de dagen vol te maken. Hij werd namelijk minder gelukkig toen ik hele dagen aan het werk was en ook af en toe ‘savonds wegging. Met Kitty erbij gingen de dagen sneller om. De verhuizing naar een huis met een tuintje was voor hem een mooie verandering. Wel aan een lijntje, vanwege zijn achterpoot, maar wat een ruimte en een vrouwtje die veel vaker thuis was. Meer dan de tuin verlangde hij ook niet en was tevreden met een plekje op het bed naast mij.
Het was geen sterke kat en we zaten regelmatig bij de dierenarts. Maar toch, zijn onvoorwaardelijke vriendschap, het liggen op mijn benen, zijn zachte gesnor als hij tevreden was en zijn harde gesnor als hij opgewonden aan het spelen was. Het was het allemaal waard. Ik was geen kattenmens, dacht ik, totdat ik Amadeus ontmoette….
Op 4 mei 2005 werd de diagnose kanker vastgesteld bij Amadeus en op 29 juli 2005 heb ik de moeilijke keuze gemaakt om hem in te slapen. De pijnstillers deden hun werk nog wel, maar hij kon bijna niet meer eten. Hij heeft lekker in de tuin liggen slapen, totdat de dierenarts kwam en vervolgens is hij in mijn armen zachtjes weggegleden. Mijn maatje was niet meer…….